2006/09/22

ورقهائی از روزنوشتم

مدرسه را با تمام مشکلاتش دوست داشتم . هر روز نیمی از ساعات زندگیم آنجا می گذشت .. معلمی بودم که نکات ضعف فراوانی داشت . اما علاقمند بودم که از هر اتفاقی درس عبرتی بیاموزم . سال به سال باتجربه تر می شدم و هر سال اداره کلاس و نحوه تدریس برایم آسانتر و دلنشین تر می شد . کنار دانش آموزان بی ریا که هنوز با کلک و دوروئی فاصله زیادی داشتند احساس آرامش می کردم . با هر شاخه گل شمعدانی و اطلسی که از باغچه خانه شان چیده و برایم هدیه می کردند خوشحال می شدم .

17 comments:

Anonymous said...

سلام. من نمیتونم متن کامل رو بخونم یعنی چند بار زدم روش ولی نیاد؟

Anonymous said...

مثل این که سهوی در ادامه‌ی نوشته‌ات پیش آمده و مرا از خواندن مابقی خاطره‌ات محروم

Anonymous said...

سلام ،اونموقعي كه ما پاي تلويزيونهامون لم داده بوديم و اوشين را دنبال مي كرديم ،فكرش رو هم نمي كردم كه يه جا زيرسقف همين مملكت،اينجوري به يه كسايي ظلم ميشه.من واقعا متاسفم اما ميشه بگي چطوري خودت رو از اين بندها رها كردي؟

aamout said...

خدايا رحم. خدايا شرم. از خودم خجالت كشيدم؛ همين

Anonymous said...

سلام. واقعا متاسف شدم.

Anonymous said...

salaam

az beyneh tamaame nevestehaayat, in yeki vahshtnaktariin hast, na mitavanam dark konam, na mitavanam hazm konam. Adami cheghadr kasiif mitavanad baashad, albatte agar ingoneh shod digar aadami nist.

kaash yeh rooz benevisi cheraa va chegooneh hamsare in mojoode kasiif shodi, avvale aashenaaii joore digarii vaanemood mikard??

hamsare shoma mariize ravani boode ast, man davahaayeh khaanevadegi va zoorgooiihaaye khaanevadegi besyar dideam, amma aan che keh tu nevesehti vaghean ajiib va baavar nakrdani ast.

inghadr ghamgiin shodam az neveshteat keh hamaye moshkelaate khodam az yaadam raft.

nimche nasr paaiin raa az zabane tu beh pedarat minviisam

"
pedar,
kaftaari haar saahebkhaneam shode ast

oo raa dar yek rooze sarde zemestaan
panaah daade boodam

amma, amma----pedar

oo aknoon sahebkhane shode ast
pedar nemidaani tahammole yek kaftar
dar khaneat
dar pishe koodakanat
cheghadr sakht ast

beh sakhti amma, istaadam
choon dokhtare tu boodam, aroose khoda

Anonymous said...

:(
چه مرد بی شرمی.....چه جوری از دستش خلاص شدی؟

Anonymous said...

سلام شهربانوی نازنینم.برای مدتی کوتاه نفس کشیدن را فراموش کردم .دلم به درد آمد از این همه حماقت آقای شوهر و مادرش.چطور اینها به خود اجازه میدهند که نام مسلمان روی خود بگذارند.والا صد رحمت به کافر

خاتونك said...

من فکر می کردم مادرم صبورترین آدم روی زمینه. شما از اونهم صبورتر هستین.

Anonymous said...

شهربانوی عزیز
سرگذشت دردکناکت را خواندم و گریستم .چقدر پستند این مردان که به صرف مرد بودن شخصیت و انسانیت زنان خود را زیر سوال میبرند.مطمئن باش این مرد لیاقت این همه خوبی و متانت و صبوری تو را نداشته و روزی در همین دنیا به خاطر گناهی که در حقت کرده مجازات میشود دنیا دار مجازات است .

Anonymous said...

سلام شهربان جان
من همیشه ماجراهایی رو که مینویسی میخونم و این پست اخر رو که خوندم خیلی برات ناراحت شدم واقعا که چقدر صبر داری امیدوارم الان در کنار بچه هات بتونی اون روزای تلخ رو فراموش کنی هر چند که به نظر من این حوادث اثارشون همیشه تو زندگی باقی میمونه ولی امید وارم که بتونی فراموششون کنی راستی از پدر و مادرتونو بچه ها چه خبر حالشون چه طوره؟چند وقتیه زیاد ازتون خبر ندارم ولی تو خونه سراغتون رو میگیرن

Anonymous said...

این هایی که تعریف می کنید رو من بارها شنیدم و هر بار حیرت کردم. گاهی فکر میکنم اگر این قدر عروس را دشمن خود می دانند چرا او را به همسری پسرشان در می آورند؟ می گویند مردی که دلنازک باشد مرد نیست!! اینها دلنازکی نیست اینها احساس وحشت است. واقعا وحشت می کنم دوستان نزدیکم که خیلی خوبن رفتارشان با زنشون مثل برده است. نکند من هم اینجوری باشم.البته تا حالا که زنها به من زور گفتن:))

Anonymous said...

شهربانوی عزیز و خوب و مهربان
خوندم... گریه گردم... عصبانی شدم... حرص خوردم
آخه چرا؟ چرا یک مرد باید به خودش اجازه همچین کارهایی رو بده؟ نمی دونم چرا این همه تحمل کردی یعنی خوب هرکسی از درون خودش بهتر از هر کسی خبر داره ما که بیرون گود هستیم نمی تونیم بگیم چرا شما تحمل کردی ولی خوب خوشحالم که الان راحتی
امیدوارم موفق باشی معلم عزیز و دوست داشتنی

Anonymous said...

آه شهربانوی عزیز
هممدردی با این نوشته کافی نیست
و خشم هم دردی را دوا نمیکند
چه باید کرد؟
بینظیر نوشته ای

Anonymous said...

آرمین عزیز بزرگترهای ما می گویند که گوش کردن حرف و نصایح بزرگان واجب است . حیف که ما دیروقت متوجه نظر و صلاحدید بزرگان می شویم آن موقع که دیگر پشیمانی سودی ندارد .
از نثر زیبای شما تشکر می کنم .
شهربانو

Anonymous said...

رویاجان ، نازنین عزیز، مرضیهعزیز ، آرمین عزیز و دوستان عزیز در پستهای بعدی باز خواهم نوشت . چون این قصه سر دراز دارد .
از لطف و همدردی شما دوستان مهربان تشکر می کنم .
شهربانو

Anonymous said...

دیرلی یازیچی حؤرمتلی باجیم شهربانو خانیم
سالام و هر واختینیز خئییرلی ـ برکتلی
بیلمیرم بو حیکایه‌نی ائشیدیبسیز یوخسا یوخ، دئییرلر بیر کیشی‌نین بیر اوغلو وار ایمیش. نئجه دئیرلر هئچ صیراطا موستقیم دئییلمیش. آتاسی بونا همیشه اؤیود وئریب، یول گؤسترسه ده، آنجاق او یولا گلن دئییلدی و آتاسی همیشه اونون عاقیبتیندن داد تپردی و اونا دئیردی کی سندن آدام چیخماز!
اوغلونا ایسه بو سؤز آغیر گلردی. بو اوزدن تام چالیشیغینی بونون اوستونه قویدو کی یوخاری یئرلره چاتسین. ایللر گلدی ـ اؤتدو، بو آغا اوغلان اولدو مثلا بیر ایالتین حاکیمی و والیسی. امر ائتدی آتلیلارینا گئدین منیم آتامی فیلان کنددن فیلان ائودن ـ توکاندان گؤتورون گتیرن منیم قوللوغوما، گؤرسون اوغلو ـ اونو هئچه سایدیغی اوغلو ـ هارالارا چاتیبدیر. مامورلار گئدیب قوجا آتانی گتدیلر سارایا. اوغول تاختین اوستونده اوتوروبدا آتانی گتیردیلر قوللوغونا. آتاسی ایله خوش بئش ائدندن سونرا، آتایا دئدی : آتا یادیندا منه دئیردین سندن بیر زاد اولماز. ایندی گؤردوم منیم حشمتیمی، مقاماتیمی؟
آتاسی ایسه حسرت ایله باشینی توولاییب، بیر آه چکرک اوغلونا دئدی : اوغول من دئمه‌دیم سن حؤکمدار اولماسان، من دئمه‌دیم سن وارلی ـ کارلی اولماسان، من دئدیم سن آدام اولماسان! اوغول شاشاراق سوردو : به آتا آداملیق نه‌یه‌دیر؟ گؤرورسن منیم هر زادیم وار، اوندان اوسته‌لیک حؤرمت و احتیرامیم ائل ایچینده هر زاددان آرتیقدیر! آتا گولومسه‌یرک دئدی : اوغول سن آدام اولسایدین، آداملاریوی گؤندرمزدین من قوجانین دالیجا و اونو مین زحمت ایله او اوزاق یولدان قوللوغووا گتیرمزدین، بلکه اؤزون دوروب، آتیوی تومارلاییب، آتا ـ آناوین قوللوغونا گلردین و اونلارین اللریندن اؤپردین!!
سؤزو گتیریرم نظریزده ایشاره ائتدیگینیز شخصه، هامانا کی بئش ـ آلتی کیلاس چوخ ساوادی اولدوغونا گؤره باشقالارینی هئچه ده سایمیر. خویدا دئیرلر آداملیق ساتمالی ـ آلمالی بیر زاد دئییل کی خَرَزی بازاردا ساتسینلار، آدام اؤزو آدام اولمالیدیر، یوخسا مدرک ایله، پول ایله، مقام ایله بو موهوم اله گلمز! البته بونو دا آرتیریم کی هر حالتده و چوخلو حاللاردا تحصیل، بشرده اینسانی خیصلتلری گوجلندیرر و اونو آدام اولماغا ساری یؤنلدر. هر نه جور اولسا بیر ساوادلی آدامی یاخشی‌راق باشا سالماق مومکون اولار. آنجاق هردن ده سیزه راست گلمیش کیمیلری ده اولور دا. دونیامیز نیسبتلر دونیاسیدیر. پیسلیک ـ یامانلیق اولماسایدی، یاخشیلیغین قدرینی بیلن اولمازدی. ساغ قالین آلاهین آمانیندا.